با اینکه خیلی بازیهای تیم ملی را نگاه میکنم البته با استرس، این دوره میخوام بیخال بشم تا مثل دوره های قبل افسرده نشمباید واقع بین بود و قبول کنیم فوتبال حرفهایست و کسی میبره که حرفه ای عمل کنه .
شوتبال را امپریالیزم به جان ملل انداخت. سیاسیون خائِن هم بدشان نمیاد عوام کالأنعام سرگرم باشند.
فکرش را بکن! ملیونها ساعت عمرمفید نسلکاری برای تماشای سگدوزدن دنبال توپی هدر میرود چه خسارات جبرانناپذیری دارد. با خیانت دوروزگی تعطیل هفتگی هم ملیونها لیتر سوخت یارانهای بیخودی دود شده و محیطزیست را آلوده، صدهاهزار ساعت عمرمفید نسلکاری در ترافیک شمال هدر رفته باعث درماندگی گرفتاران در تعطیلات خوشگذرانها میشود. وا ویلا! جهان اوّلیها از تلاش فراوان سکته میکنند، عقبماندهها از استراحت زیادی.
طبیبان بهر روزی خلق را رنجور میخواهند؛ مدیران همچو مُطرب خلق را شنگول میخواهند!
چراکه نه؟ نظامهای حکومتی «دموی کراسی» که غیر إلٰهي و فاقد مشروعیتاند حیاتشان مبتنی بر پوپولیزم است. یعنی هرکه بیشتر دیده شود، امتیازش بیشتره!
لذا میبینی جناح رقیب -که خودش هم پوخی نیست- میکوشد خطاهای طرف مقابل را رو کند. چون صدای مخالف -هرچه باشد- جلب توجه مینماید. جناحِ سوار هم برای جبران بیکفایتی طرحهای الکی در میکند. مثل بازی با تعطیلی: که خلاف قرآن (النحل ١٢٤ و الجمعة ١٠-٩﴾ و قانوناساسی (اصل٤) است.
همان خدایی که با ولایت تکوینی در نظام طبیعت حکمت تنوع نهاده: اختلاف افق کشورها (ساعات شبانهروز) و تضاد فصول نیمکرهها (زمستان/ تابستان). همو با ولایت تشریعی، روز تعطیل هفتگی را متنوع فرموده: جمعة مخصوص مسلمین، شنبه مخصوص یهود و یکشنبه را مخصوص ترسایان گذاشته. این تنوع از لحاظ اقتصاد کلان جهانی هم به نفع بهروری است.
و السلام